Anderhalve meter
Ook in ons bedrijf gelden de regels die voor iedereen gelden. Werk thuis als je kan, houd je aan de 1,5 meter onderlinge afstand en blijf thuis als je ziek bent. Klinkt simpel, maar die 1,5 meter levert soms toch wel dillema’s op. Het begint al bij het verlenen van hulp aan alle patiënten. Onderdeel daarvan is lichamelijk onderzoek. Dan moet ik toch echt een patiënt onderzoeken en dat gaat niet op 1,5 meter afstand. Die 1,5 meter voelt erg onnatuurlijk voor ons als hulpverlener. Het is niet zo dat we graag altijd heel dicht bij komen, soms in tegendeel zelfs. Maar het is gewoon ons werk, zorgen voor patiënten in alle vormen en maten en dat lukt niet op 1,5 meter afstand.
Anders dan ‘vroeger’
Nu treffen we maatregelen zoals het dragen van een mondkapje, bril en handschoenen. Standaard, zelfs als er geen enkele aanleiding is tot een verdenking van het coronavirus. Daardoor is het lastiger communiceren met elkaar en de patiënt en herkennen we elkaar lastiger. Dit voelt niet alleen raar, maar het is vooral anders dan vroeger.
Begrip van beide kanten
En die 1,5 meter is lastig. Zeker wanneer vader ineens onwel wordt. Echtgenote zit er bij op straat en hun kinderen staan er bij. Wij vragen om wat afstand om veilig ons werk te kunnen doen. Dit doen we normaal ook, maar als er dan familie over onze schouder meekijkt, heb ik daar normaal vrede mee. Logisch tenslotte, dit zou ik als ik in hun schoenen stond ook doen. Toch vragen we om afstand, in verband met het coronavirus zeg ik. Nee, dit zijn mijn kinderen zegt de patiënt en ze hebben geen corona. Waarop ik zeg, gelukkig maar, maar ik misschien wel en ik wil jullie niet besmetten, ondanks mijn mondkapje. Iets wat raar klinkt vind ik, maar het is realiteit. Gelukkig is er in de meeste gevallen begrip van beide kanten.
Een rare realiteit
Zo ook wanneer er een onverwachts overlijden optreedt en onze hulp niet heeft mogen baten. Familie komt emotioneel bij elkaar. Zie nu maar eens die 1,5 meter te hanteren. Wij zijn beschermd, zij niet. Er zou nu ook overdracht van het virus plaats kunnen vinden. Maar is dat voor deze mensen belangrijk op dit moment? Is het ondanks het virus niet logisch dat dit op deze manier gaat, zoals normaal? Ik vind van wel, basic instinct zullen we het maar noemen. Dat maakt het alleen maar moeilijker, deze realiteit. Wat een rare realiteit.
